''Τι περιμένει ο κόσμος απο την Αριστερά;΄'' Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012 at 9:11 μ.μ., in

Δελτίο Τύπου

«Τι περιμένει ο κόσμος από την Αριστερά;»

Απόσπασμα από την ομιλία του Αλ. Αλαβάνου στην εκδήλωση  της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Θεσσαλονίκη,30/11/2012

«Τι χρειάζεται ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας από την αριστερά σήμερα;''

 Τι χρειάζονται όλοι αυτοί που έχουν διαψευσθεί κατά συρροήν; Από το ΠΑΣΟΚ που διαδέχθηκε τη ΝΔ με το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και κατεδάφισε τα πάντα. Από τη ΝΔ που διαδέχθηκε το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας το μνημόνιο και ευαγγελιζόμενη την ανάπτυξη, για να μας οδηγήσει στη μεγαλύτερη ύφεση των νεώτερων χρόνων. Από ένα τμήμα της αριστεράς, τη ΔΗΜΑΡ, που υποσχέθηκε προστασία της εργασίας στα πλαίσια του μνημονίου, και νομιμοποίησε την Τρίτη γενοκτονία εργασιακών δικαιωμάτων.

Χρειάζονται από την Αριστερά την ειλικρίνεια. Όσο και αν η πορεία είναι επώδυνη, δύσβατη, και απαιτεί ανατροπές όχι μόνο πολιτικών, αλλά και λαϊκών συνηθειών δεκαετιών. Όχι ψέματα, ότι κάπου και κάπως στην αριστερά υπάρχει το ταχυδακτυλουργικό κόλπο να καταργηθεί ως δια μαγείας η πραγματικότητα του μνημονίου μέσα στην Ευρωζώνη. Με
ηρεμία,  ας πούμε αυτό το απλό πράγμα που γνωρίζουν οι πάντες σε όλη την Ευρώπη και συσκοτίζεται στην παρακμιακή πολιτική συζήτηση της Ελλάδας: Μνημόνιο είναι το ευρώ. Κι ο λαός θα δώσει απάντηση σε αυτό το δίλημμα; «με το ευρώ και το μνημόνιο ή χωρίς αυτά, με τη δουλειά και την ανάπτυξη» – για αυτό χρειάζεται το δημοψήφισμα. Κι ακόμα ότι εμείς, όπως απαιτεί η ιστορία και η κληρονομιά που φέρουμε, όπως απαιτούν οι αρχές μας και ο ταξικός προσδιορισμός μας, τασσόμαστε ενάντια στο ευρώ.

Τι χρειάζεται ένας κόσμος βουτηγμένος στην απόγνωση, που εκφράζει με τον πιο προειδοποιητικό τρόπο αυτό το κύμα αυτοκτονιών, που θέλει αλλαγή πλαισίου σήμερα, όχι αύριο, όχι μεθαύριο, όχι στον αιώνα τον άπαντα;

Χρειάζονται από την Αριστερά στροφή του πηδάλιου κατά 180ο άμεσα, τώρα. Κάποιον που πεινάει δεν τον χορταίνεις με παραμύθια και αυταπάτες, ότι η Ευρωζώνη θα γίνει καλή ψυχή, ότι θα βγάλει ευρωομόλογα, ότι θα αρχίσει εκστρατεία ελεημοσύνης για το Νότο. Βλέπουμε να μη μπορούν οι μεγάλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμφωνήσουν για 30 δις ευρώ για ολόκληρη την Ευρώπη μέσα σε μια επταετία για το νέο πλαίσιο προϋπολογισμού. Βλέπουμε μέτρα, όπως η μεγάλη διαγραφή δανειακών υποχρεώσεων με το PSI, να μας οδηγεί σε λίγους μήνες μόνο σε επιδείνωση και σε αδιέξοδο, γιατί ακριβώς μένουμε στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, χωρίς νομισματική πολιτική, χωρίς ρευστότητα, με νέα δάνεια . Κάποτε μπορεί να αλλάξει η Ευρώπη, δεν μπορείς να το αποκλείεις αυτό και το επιδιώκεις, αλλά τότε θα είναι αργά, η Ελλάδα μπορεί να έχει γίνει νεκροταφείο. Κι ακόμα, η απελευθέρωση της χώρας μας από την κυριαρχία της Ευρωζώνης, μπορεί να φέρει μια μεγάλη πνοή ελευθερίας σε όλη την ήπειρό μας.

Τι χρειάζεται, πρώτα από όλα, η οικογένεια με όλες κι όλους ανέργους, η οικογένεια που της παίρνουν το σπίτι, οι νέες και οι νέοι με τα πτυχία και τις τεχνικές γνώσεις που τώρα, εδώ είναι χωρίς κανένα αντίκρισμα;

Χρειάζονται επειγόντως από την Αριστερά προτάσεις για δουλειά που μπορεί να φέρει αξιοπρεπές εισόδημα. Η απόκτηση μιας θέσης εργασίας έχει γίνει η λαχτάρα όλων των ηλικιών. Ας το βιώσουμε αυτό. Ας τους πούμε τις απλές αλήθειες της παγκόσμιας οικονομικής ιστορίας, που ακόμα και οι επιστήμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παραδέχονται στην Έκθεση για την Παγκόσμια Οικονομία, που έδωσαν στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα. Είναι αδύνατο μια υπερχρεωμένη χώρα σε βαθιά ύφεση να βγει από τον φαύλο κύκλο χωρίς ανάπτυξη. Και είναι αδύνατο να έχει ανάπτυξη με αντίξοη νομισματική πολιτική που στηρίζεται σε ένα ανατιμημένο νόμισμα.

Τι χρειάζονται οι γενιές των 20, των 30, των 40 που μεγάλωσαν με την αίσθηση ότι είναι πια «ευρωπαίοι» και  βλέπουν πια το ναό της Ιερουσαλήμ να σχίζεται στα δύο και τώρα γυρνάει όλος αυτός ο νέος κόσμος, η ελπίδα και η υπ’ αριθμόν ένα παραγωγική δύναμη της χώρας μας, ματαιωμένος, διαψευσμένος, εξαθλιωνόμενος, μετανάστης όχι από επιθυμία αλλά από ανάγκη, χωρίς προοπτική;

Χρειάζονται από την Αριστερά να ακούσουν ότι αν λέγοντας «Ευρώπη» εννοούμε όλοι ένα ψηλό επίπεδο ανάπτυξης, ευημερίας, πολιτισμού, δικαιοσύνης, ο δρόμος που επέλεξε η άρχουσα τάξη της χώρας μας με την κεντρική επιλογή της για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, είναι πια συντρίμμια. Ο «έλληνας» στις ευρωπαϊκές γλώσσες έχει γίνει συνώνυμο με το ζητιάνος, χαρτοπαίκτης, τεμπέλης, άστεγος, φτωχός, απατεώνας. Έχει λησμονηθεί πια και ο Όμηρος και ο Αισχύλος και ο Περικλής που κάποτε έσωζαν την τιμή μας. Δεν μας αξίζει αυτό – με τίποτε. Και χρειάζεται ακόμα να ακούσουν ότι όχι μόνο μπορούμε να γίνουμε «Ευρώπη» με την παραπάνω έννοια, αλλά μπορούμε να συμβάλλουμε και στην οικοδόμησή της αν στη θέση του ανταγωνισμού του ενός με τον άλλο εμείς βάλουμε την αλληλεγγύη, αν στη θέση της κυριαρχίας της τρόικα εμείς βάλουμε την εθνική κυριαρχία, αν στη θέση των σαρκοβόρων αγορών εμείς βάλουμε τον σχεδιασμό, αν στη θέση της κερδοσκοπίας εμείς βάλουμε το συλλογικό καλό, αν στη θέση του ευρώ εμείς βάλουμε το εθνικό νόμισμα.

Τι χρειάζονται όλοι αυτοί οι απόκληροι, στα τεράστια γκέτο της διάλυσης, της παρακμής, της εγκληματικότητας, της ναζιστικής διείσδυσης, όπου σωρεύονται έλληνες και ξένοι σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης και ανασφάλειας για όλους;

Χρειάζεται ως αριστερά να τους απαντήσουμε ότι εμείς είμαστε πάντα δίπλα σε αυτούς που πλήττονται με τον πιο βάρβαρο και βάναυσο τρόπο από την κρίση. Σε όλους, χωρίς καμία εξαίρεση με βάση την εθνικότητα – κι αν χρειαστεί κόντρα στο ρεύμα. Κι είμαστε περήφανοι για τις αξίες μας. Γνωρίζουμε όμως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει φέρει την πατρίδα μας στα όρια με τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ που συγκεντρώνει όλο σχεδόν το παγκόσμιο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη στο χώρο της Ελλάδας. Κι αυτό  παρά τις καταγγελίες του ίδιου του ΟΗΕ, παρά την πραγματικότητα της διαλυτικής κρίσης, γιατί οι Βρυξέλλες θέλουν την Ελλάδα αποθήκη ανθρώπινων σωμάτων και ψυχών για να μη συμμερισθούν κι οι άλλοι το τίμημα . Χρειάζεται ακόμα να τους πούμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να ακυρώσουμε σε μεγάλο βαθμό το Δουβλίνο ΙΙ. Ότι ο κύριος λόγος που τα ρεύματα αυτά σταματούν εδώ είναι το σκληρό νόμισμα. Ότι  με το πέρασμα από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα  αίρεται το βασικό κίνητρο, απαλύνεται το πρόβλημα, στερεύει η πηγή που ποτίζει τον ρατσισμό και το ναζισμό – για το καλό και των Ελλήνων και των μεταναστών.

Χρειάζεται – σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα – η αριστερά να μπορεί να απαντήσει με ειλικρίνεια, με απλότητα, με αίσθηση ευθύνης, με ψυχή, με επαναστατική φλόγα, με όραμα και με σχέδιο.»                                ΠΗΓΗ